رد پای شعر

بگذر شبی به خلوت این همنشین دردتا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کردخون می‌رود نهفته از این زخم اندرونماندم خموش و آه، که فریاد داشت درداین طرفه بین که با همه سیل بلا که ریختداغ محبت تو به دلها نگشت سردمن برنخیزم از سر راه وفای تواز هستی‌ام اگرچه برانگیختند گردروزی که جان فدا کنمت، باورت شوددردا که جز به مرگ، نسنجند قدر مردساقی بیار جام صبوحی که شب نماندوان لعل فام، خنده زد از جام لاجوردباز آید آن بهار و گل سرخ بشکفدچندین مثال از نفس سرد و روی زرددر کوی او که جز دل بیدار، ره نیافتکی می‌رسند خانه پرستان خوابگردخونی که ریخت از دل ما، سایه حیف نیستگر زین میانه، آب خورد تیغ هم نبرد."هوشنگ ابتهاج" , ...ادامه مطلب

من دلم سخت گرفته است از اینمیهمان‌خانه‌ی مهمان‌کش روزش تاریککه به جان هم نشناخته انداخته است:چند تن خواب آلودچند تن ناهموارچند تن ناهشیار... نیما یوشیج, ...ادامه مطلب